Valse Start

Het bijhouden van dit blogboek gaat niet helemaal zoals gepland. Dit gelukkig in tegenstelling tot het hardlopen zelf. De opzet van dit blogboek is om de sporen van mijn trails vast te leggen. Zodat ik kan teruglezen aan welke evenementen ik heb meegedaan en hoe deze zijn verlopen. Dus om ervaringen vast te leggen en daar lering uit trekken. Vooral als geheugensteun en herinnering voor mezelf. Het leek me mooi om een document te hebben waarin alle trails in staan beschreven waarbij ik aanwezig was. Dit blogboek heeft echter een 'valse start'. Ik had namelijk al een aantal langere wedstrijden gelopen voordat ik begon met bloggen. Dus bedacht om de reeds gelopen evenementen alsnog chronologisch te beschrijven. En dat kwam er steeds maar niet van. En juist dat heeft me er van weerhouden om nieuwe stukjes te schrijven. Soort van vicieuze cirkel dus....

Inmiddels is het 19 mei 2016 (bijna 20 mei) en dus de dag voordat ik mijn eerste 100 km. ultra trail afstand ga lopen in Zuid België. Een goed moment om de afgelopen 2,5 jaar eens op een rijtje te zetten met daarmee een poging om mijn blogboek een nieuw leven in te blazen.....

_________________________________________

2014 was een subliem hardloopjaar voor me. Begin 2014 besloot ik om de Hele Marathon van Eindhoven mee te lopen. Na 9x de Halve Marathon te hebben gelopen vond ik het tijd worden om de Hele Marathon maar eens te lopen. Al was het maar één keer. Het zal ook wel iets met mijn leeftijd te maken hebben gehad. Bewijsdrift dat ik echt nog niet oud ben. Het uitbouwen van de afstand verliep zo goed dat ik veel eerder klaar was om een langere afstanden te lopen. Tegelijkertijd kwam het 'trailrunnen' op mijn pad. Had er al wel eerder van gehoord, maar vond het toen maar een gehypte commerciële toestand. Ik deed immers als sinds jaar en dag trainingen in de bossen (al dan niet met hond). Toch verdiepte ik me steeds meer in het trailrunnen. Ik bekeek vele filmpjes op YouTube en kwam erachter dat het bij het trailrunnen meestal gaat om langere afstanden lopen over onverhard terrein. En ik was nou net bezig met het trainen op langere afstanden. Mooie combinatie dus

En zo geschieden het; mijn allereerste trail liep ik in Tielen/ Kasterlee. Bij de plaatselijke loopgroep Tjak. Via http://www.trail-running.eu/ de site van Chris Van Beem kwam ik in contact met Steven Wuyts. Steven is lid en mede-organisator van de Groepstrail die toevallig in 2014 voor de eerste keer werd georganiseerd. Te kiezen afstanden waren 10, 20 en 30. Ideaal, want als de 30K. er nog niet in zou zitten was er een mogelijkheid om de 20K. te lopen. Maar in de groep liep het heerlijk. Belachelijk goed. Zonder problemen de 30K. uitgelopen op onverhard terrein en zeer modderige ondergrond. Dat deed me erg goed. Zo goed dat ik kort daarna had besloten mezelf in te schrijven voor de marathon van Rotterdam in april 2014.

Tijdens een weekend weg aan zee heb ik op 17-02-2014 nog een afstand van 29K. gelopen in Zeeland met 10km. over het strand met windkracht 9! De Marathon van Rotterdam (april 2014) staat hieronder afzonderlijk beschreven in mijn blogboek. Prima gelopen in een tijd van 4u43min..

2 maanden na de Marathon van Rotterdam liep ik mijn eerste officiële trailevenement; de Veluwezoomtrail. 53K met 620 hoogtemeters. Was erg spannend. Deze trail heb ik niet afzonderlijk beschreven in mijn blogboek. Deze trail liep ik onder de naam van Marjan van den Tillaar. Marjan heb ik leren kennen bij de Tjak groepstrail. Ik had mezelf aanvankelijk ingeschreven voor de halve afstand van 27K. Inmiddels was wel ik er wel van overtuigd dat ik meer aan zou moeten kunnen. Ik had immers de Marathon ook uitgelopen. Marjan had zich ingeschreven voor de hele afstand maar de Veluwezoomtrail was voor haar te kort na de Roparun. Tijdens de Veluwezoomtrail had ik het mentaal even lastig toen ik net over de 30 km. heen was. Vanaf dat punt toch nog een halve marathon schoot toen een paar keer door mijn hoofd. De eerstvolgende bevoorradingspost goed gegeten en mijn sportdrank aangevuld (had ik weg laten zetten op die post). Eenmaal over de 40 km. heen begon het weer lekker te lopen. Het aftellen was begonnen. Een goed gevoel en een mooie ervaring dat je dus (mentaal) kan herstellen tijdens het lopen. Uiteindelijk ook deze 53K. succesvol uitgelopen. De pijn was snel verdwenen en de overwinning is gebleven.

In aanloop naar Trail de Fantômes zomervakantie gehad in Oostenrijk (Kappl) waar ik 2 langere trails heb gelopen. Toen nog zonder (Suunto) sporthorloge. Afstanden zijn helaas niet netjes vastgelegd met Runtastic. Het waren 2 afzonderlijk gelopen Alpentrails van circa 30km. per stuk met beiden zo'n 2200hm+. Geweldig mooie dagen om op jezelf te zijn en te genieten van alles om je heen! HEERLIJK.

De Veluwezoomtrail en de hoogtemeters van de vakantie in Oostenrijk bleken een perfecte opmars te zijn voor de Trail de Fantômes, met z'n 50km. 3 kilometer korter dan de Veluwezoomtrail maar met bijna 4x zoveel hoogtemeters. Deze trail moest worden gelopen exact 6 dagen na onze vakantie in Tirol. Of ik goed voorbereid aan de start van deze trail zou verschijnen was spannend tot op de dag van de start op 16 augustus. Een uitgebreid verslag van mijn eerste echte (ultra)trailrun is hieronder ergens te lezen (link → http://markeerpunt.blogspot.nl/2014/08/trail-de-fantomes-2014-over-grenzen.html

Na de Trail de Fantomes stond de Veldhoven 10 miles Veldhoven op het programma. 16km. in 1u14min. met een gemiddelde van 13 km/uur. 112e plek van de 489. Tevreden voor een diesel die sinds april alleen maar heeft getraind voor lange duurafstanden. Al maanden geen intervaltrainingen meer gedaan. Moet op zich meer inzitten. Te traag gestart omdat ik bang was om mezelf 'op te blazen'. Duidelijk niet gewend om alle energie in relatief korte afstanden op te gebruiken. Maar goed; 75 minuten was het streven en gehaald. Lekker gelopen en erg goed om te voelen hoe snel je bent hersteld na zo'n 'tochtje'.

Midden september 2014 stond de Sint Pietersbear Trail (32km. 750m+) op het programma. Mede door de komst van 'Storm' - onze pup destijds die z'n naam eer aandeed - heb ik afgezien van deelname aan deze trail. En oktober stond voor de deur, waarmee de Kustmarathon naderde.

De Kustmarathon 2014 verliep erg lekker! Werkelijk een prachtige marathon! Van Burgh Haamstede naar Zoutelande. Mijn vorm was goed en eigenlijk alleen maar genoten onderweg van het uitzicht en de mensenmassa. Wat een sfeer. Fijn ook dat deze Marathon op een zaterdag wordt gehouden, zodoende konden we daags erna nog genieten aan de kust en een kijkje nemen bij de wandelmarathon die op de zondag wordt gelopen. 2014 was mijn eerste keer de Kustmarathon maar zeker niet mijn laatste keer.

Het weekend na de Kustmarathon van 2014 vond de Marathon van Eindhoven plaats. Omdat ik de week ervoor zo lekker had gelopen in Zeeland en erg snel herstelde van die Marathon, wilde ik eigenlijk ook de Eindhoven Marathon meepikken. Ramona weerhield me ervan. Ze vond het teveel voor me en we hadden 's middags nog een verjaardag gepland staan. Toch liet het me niet los. De Marathon van Eindhoven zou eigenlijk mijn eerste Marathon worden, maar dat werd Rotterdam. En het doel qua afstand was ik inmiddels ook al lang voorbij. Maar ik had met mezelf afgesproken dat ik na al die jaren eindelijk eens de hele Marathon van Eindhoven zou gaan lopen. Om onenigheid te voorkomen met het thuisfront, heb ik er vanaf gezien om in Eindhoven te starten. De bewuste zondag van de Marathon in Eindhoven stond ik om 07:00 uur buiten en heb een onverharde trail voor mezelf gelopen van 46 kilometer. Van thuis naar de Oostelbeerse-, Oirschotse Heide en weer terug. Dit was uiteindelijk een zeer pittige trail, maar erg gaaf om te ervaren dat ik 2 marathons aankon 2 weekenden na elkaar. Wel had ik de week erna knieklachten, die ik (waarschijnlijk) met behulp van en Silicium weg heb kunnen nemen.

Van eind oktober 2014 tot begin februari 2015 geen evenementen meer gehad. Wel lekker blijven trainen. Het was een overwegend milde winter zodat er niks van mijn vorm verdween.

_________________________________________

2015 probeer ik wat sneller doorheen te bloggen. 2014 was mijn grote doorgroei qua afstanden. Van 21km. (halve Marathon afstand) naar 50km. afstanden uitgebouwd. In 2015 redelijk wat 'medium-ultra' afstanden gelopen en veel marathons solo getraind rondom huis. De 75km. bij Trail de Fantômes was in 2015 mijn grootste prestatie en samen met mijn solo Alpen-trail-trainingen in de zomervakantie de meeste mooie en dierbare trailmomenten! Hieronder korte beschrijvingen van gelopen evenementen en speciale trainingen van 2015.

Februari 2015 gestart met de TjakTrail in Herentals. Voor de 2e maal georganiseerd door de plaatselijke loopgroep waarbij Steven Wuyts loopt. Was in 2014 mijn eerste trailrun-training en vond het mooi om het nieuwe (trail)jaar in te luiden met deze 30 km. loop.

18 maart de T'is (voor) niks Marathon op gps gelopen als solotraining en voorbereiding op Crêtes des Spa.

28 maart 2015 de 57km. van Cretes des Spa gelopen, met 2000hm. Samen met Marco Sengers op en neer gereden naar de Ardennen. Hij is altijd in voor dergelijke sportieve evenementen/ entourages, ook al is hij zelf geen hardloper. Het was daarmee een gezellige dag. Gewoon lekker gelopen en een mooie bevestiging dat een 50K+ afstand nog in de benen zit.

9 mei 2015 de Koning van Spanje Trail gelopen als training, 2 dagen na het officiële evenement. 36 km. met 1000 hoogtemeters. We hadden een midweek geboekt op camping Gulperberg. Mooi om deze trail op deze manier mee te pikken.

7 juni 2015; 55km. en 1500hm. gelopen bij de eerste editie van de Vaalserbergtrail. Met Steven Wuyts gestart en uiteindelijk de volledige trail mee samen gelopen. Geweldige vent. Goed en gezellig gelopen die dag. Omdat het de eerste editie was van deze trail ook extra veel aandacht van de organisatoren langs het parcours. Dat gaf deze trail ook een extra mooie lading.

Vakantie 2015 doorgebracht in Frankrijk, aan de voet van de Alp d'Huez. Meerdere kleine afstanden gelopen tijdens deze vakantie. Één echte Alpentrail gelopen van 46 km. met 2400hm. Geweldig mooie dag. Dit vind ik toch de mooiste (levens)ervaringen. Een solotrail in het hooggebergte. Meer heb ik niet nodig. Een herinnering erbij voor het leven.

Op de terugweg van de zomervakantie in Frankrijk aangemeerd in La-Roche om zondags de Trail des Fantômes te lopen. Vorig jaar in 2014 liep ik er de 50km. en nu dus de 75km. met 3000hm. Tot nu toe mijn mooiste ervaring van een georganiseerde trailrun. Vanwege verschillende redenen. We waren feitelijk nog op vakantie. Het was mijn langste afstand tot dusver en gewoon heerlijk gelopen. En het parcours van de TdF is gewoon magnifiek.

Daags na mijn verjaardag meegedaan met de 10 miles van Veldhoven. 16 km. in 1u13min. Daarmee 1 minuut van mijn tijd van vorig jaar eraf gelopen. Amper getraind op tempo en dus gewoon tevreden. Leuk om weer 's echt hard te lopen. Maar wel veel meer belastend voor het gestel dan het lopen van lange afstanden viel me op. Herstellen van dergelijke wedstrijden duurt echt langer!

Oktober 2015 dan wel mijn 'tweeluik' gelopen. Ramona had het mij vorig jaar verboden. Op 3 oktober 2015 de Kustmarathon gelopen en het weekend erna - op 11 oktober 2015 - de Marathon in Eindhoven. Eindelijk dan de Marathon in Eindhoven gelopen. Goed gepland, want was ook de eerste keer dat Eindhoven werd gelopen in 1 grote ronde van 42km. in plaats van 2x het rondje van de halve Marathon. En ook erg goed gelopen. 10 minuten van mijn PR afgelopen. Rotterdam liep ik 4u43min. en Eindhoven - een week na de Kustmarathon - gelopen in 4u33min. Zeer tevreden.

28 november 2015 de eerste editie van de Lommeltrail gelopen. 55km. Een redelijk zware trail op de grens van Nederland en België. Zwaar omdat het een vlakke trail is over 55km. Je pakt geen rust door het ontbreken van hoogtemeters. Je kan dus in principe blijven hardlopen totdat je leeg bent. Al met al erg tevreden met mijn tijd van 5u28min. En een 21e plek in het algemeen klassement van de 67 deelnemers op de 55km. Een mooie afsluiting van trailjaar 2015

________________________________________

Januari 2016 gestart met veel kilometers. Alleen in de maand januari al 368km. weggelopen enkel aan trainingen. In februari de 3e editie van de Tjak Trailrun meegedaan. Inmiddels traditie geworden, mijn eerste trailrun 'meeting' van het jaar. Erg gezellige trail tussen de altijd gemoedelijke Belgen. Dit jaar 42km. gelopen. Samen met Luc Hapers 12km. gelopen naar het treinstation van Herentals, waarna we met de groep weer terug zijn gelopen naar Kasterlee. Qua loop vergelijkbaar met de Lommeltrail. Zware trail vanwege eigenlijk vlak terrein terwijl er toch 400hm. in zijn verstopt en redelijk wat stukken met klapzand. Januari verliep geweldig. Februari heb ik daarentegen wat zware trainingen gehad. De Tjak trail ook als zware training ervaren. Niet goed in mijn vel of toch een soort van weerslag van de januarimaand met veel km's?

12 maart 2016; Crêtes des Spa (57km. 2000hm.). Met behoorlijk wat sneeuw. Meer dan ik op voorhand had verwacht. Dat maakte het parcours er wel echt mooier van. Deze trail stond me van vorig jaar bij als een trailrun met veel brede 'tractorpaden'. Veel van die paden waren vandaag dus singletracks geworden, een sneeuwgeultje platgestampt door de voorgangers. Hele stukken met zeker 30 cm. sneeuw maakte het lopen er niet gemakkelijker op. Maar mooi (en technisch) was het zeker. Bovenop de heuvels een... laag sneeuw. Heuvelafwaarts ging dat over naar; sneeuwmodder, moddersneeuw, modder, smeltwater en onderaan zo'n downhill loop je dus gewoon in een beekje. Volle concentratie nodig en nog meer je blik op de grond. Ook de - omhoog te lopen - skipistes deden dit jaar hun naam eer aan! De 57km. - met 2000 hoogtemeters - toch nog 46 minuten sneller gelopen dan vorig jaar. Brutotijd vorig jaar was 7u23m.. Vandaag wilde ik proberen om binnen 7 uur te finishen. Missie geslaagd; 6u37m.. (Nettotijd/ Beweegtijd; 6u25m.). Als 85e gefinished van de 475 gestarte deelnemers op de 57K. Maar heel eerlijk en waarschijnlijk ook gewoon erg logisch heb ik vorig jaar meer relaxt en voor mijn gevoel lekkerder gelopen. Al met al érg tevreden en uiteindelijk toch ook voldoende genietmomenten gehad.

16 april 2016 Limburgs Zwaarste. Redelijk impulsief besloten om mee te lopen met de laatste officiële editie van deze trail. Ik wilde eigenlijk de 80km. lopen, maar vanwege starttijd (06:00 uur) en het gegeven dat Marek en Maarten zouden deelnemen aan de 60km. ervoor gekozen om bij hen aan te sluiten. Dus gewoon 's 'n 'x verstandig geweest en gekozen voor de kortste afstand. Oftewel, de 'baby-trail' zoals Marek 'm noemde. Goede keuze, want veel gelachen die dag! Was echt een funrun met Marek, Maarten en zijn bikkelbroer Iwan Vis die vandaag zijn eerste ultra liep. Wel jammer dat het de laatste editie was van deze trail. Heerlijk ontspannen sfeer en alles gewoon top geregeld! Leuke bijkomstigheid was dat ik hiermee mijn 2e verste afstand ooit had gelopen. Fijn gevoel als dat zo lekker verloopt. Een goede mentale opsteker in aanloop naar de Trail des Trappistes :)

25 april 2016 - 2 weken na Limburgs Zwaarste - de Koning van Spanje Trail gelopen. Evenals vorig jaar als solotraining. Is een soort van gewoonte aan het worden. Vorig jaar liep ik de KvS twee dagen na het officiële evenement en nu dus daags erna. Soms lopen de dingen eenmaal zo. Deze keer letterlijk in de voetsporen van vele anderen gelopen, die daags ervoor deze fraaie route hebben afgelegd. Wat extra hoogtemeters pakken en nog een voorbereidende trail op de Trail des Trappistes. Route was iets aangepast ten opzichte van vorig jaar en is er nog mooier op geworden. 38km. met 1150hm. in 4uur gelopen. Erg tevreden over dat tempo, vooral gezien het slechte weer. Eind april maar dus gewoon krap boven nul graden met af toe neerslag wat verdacht veel weg had van sneeuw.

_________________________________________

21 mei 2016; Trail de Trappistes..... Start; overmorgen; The next BIG thing! 100km., 2500hm..

En dan is bij deze mijn blogboek weer bijgewerkt. Een en ander van me afgeschreven, dit in aanloop naar mijn avontuur van overmorgen. Iets van mentale therapie. Bijwerken van iets wat ik te lang heb laten liggen zodat ik klaar ben voor een nieuwe start.. Een nieuw Markeerpunt!

Trail de Fantômes 2014; Over grenzen verleggen

TdF 2014 - Over grenzen verleggen.

Donderdag 7 augustus 2014 kwamen we terug van vakantie uit Oostenrijk (Kappl; Tirol). Omstreeks dezelfde periode - een jaar geleden in augustus - zijn we ook teruggekomen van vakantie uit Oostenrijk (Dellach im Drautal; Karintië). Ik weet nog dat ik netjes ben blijven trainen tijdens die vakantie in Karintië. Zoals ik het hardlopen eigenlijk altijd heb 'bijgehouden' sinds 1995. In 2013 liep ik er netjes bij en was voornemens om voor de 9e keer de Halve Marathon van Eindhoven mee te lopen. Maar in mijn achterhoofd ging de ambitie verder. Al langer liep ik met de gedachte rond om eens de Hele Marathon te lopen. Ook had ik al eens gehoord en gelezen over 'trailrunning', maar vond dat toen nog gewoon een soort van 'fartlektraining' of 'crosslopen' wat ik reeds jarenlang verwerkte in mijn trainingen door te lopen in de bossen. Tijdens de vakantie van 2013 in Karintië liep ik als langste training een paar keer de lokale trimroute van 11 km. Leuk feit hierbij is dat dit een onverharde trimroute betrof en er zat een flinke klim in van 200 hoogtemeters. Ik was toen - in feite onbewust - al aan het trailrunnen op vakantie.

In oktober 2013 de Halve Marathon van Eindhoven voor de 9e keer erg gemakkelijk gelopen. Zodat vanzelf de gedachte weer bij me opkwam om misschien toch maar eens mijn grens te verleggen. Om letterlijk uit mijn comfortzone te stappen. Mezelf voorgenomen om te gaan trainen voor de Hele Marathon. Hierbij had ik geluk met de winter van 2013/2014. Geen strenge vorst en geen sneeuw, waardoor ik lekker kon blijven lopen en ik bouwde mijn afstand relatief gemakkelijk uit naar duurlopen van 30K. Dat was in maart 2014. De opzet was om mijn eerste Hele Marathon in Eindhoven te volbrengen. Dat zou betekenen dat ik mijn vorm en trainingsomvang tenminste nog een half jaar vast zou moeten houden tot oktober. Terwijl ik voelde dat ik al klaar was voor de Hele Marathon. Alsof het zo moest zijn kwamen er op dat moment 1500 extra startbewijzen bij voor de Marathon van Rotterdam die dus eigenlijk al was 'volgeboekt'. En ik dacht; 'ook gaaf; om meteen als eerste keer de grootste Marathon van Nederland te lopen'. Daarbij biedt Rotterdam ook voordelen ten opzichte van het voor mij bekende parcours in Eindhoven, waar 2x het parcours van de Halve Marathon gelopen moet worden. Heb dat altijd als nadeel gezien. En dus - 12 weken voor aanvang had ik mezelf ingeschreven voor de Hele Marathon van Rotterdam.

In aanloop naar mijn eerste Hele Marathon kwam alles in een stroomversnelling. De verdere opbouw naar de 42K. afstand ging goed. Dat gaf niet alleen vertrouwen, maar droeg er ook aan bij dat het 'trailrunnen' weer meer onder mijn aandacht kwam. Voordat ik startte in Rotterdam had ik me ook al ingeschreven voor de Kustmarathon. Aan zelfvertrouwen dus geen gebrek! Of werd ik overmoedig omdat de trainingen zo goed verliepen? De inschrijving van de Kunstmarathon betekende dat ik dit jaar niet alleen Nederlands grootste Marathon zou lopen, maar in ditzelfde jaar ook zou meedoen met Nederlands zwaarste Marathon. En ook de inschrijving voor mijn eerste trailrunwedstrijd was inmiddels een feit geworden. De afstand van 29K. voor de 'Veluwezoomtrail' zat inmiddels al in mijn benen in voorbereiding op de Marathon. Hoe een dergelijke afstand me zou bevallen op onverhard terrein was toen nog onbekend.

Toen ik ergens in het midden van dit jaar de Hele Marathon én de Veluwezoomtrail had uitgelopen stond ik voor de zoveelste keer in korte tijd in mijn nieuw ontdekte winkeltje 'Scarabee'. Dé trailrunshop van Nederland. Een ware snoepwinkel voor de trailrunner en outdoorliefhebber. Het mooie is dat deze winkel - van oorsprong een internetwinkel - zijn vestiging heeft in Valkenswaard; Gelegen op zo'n 10 km. van mijn woonplaats. Mede-eigenaar Jurgen hoorde van mijn vorderingen en tipte me om de 'Trail de Fantômes' mee te lopen. Klonk direct goed. Alleen deze trail zou worden gelopen exact 6 dagen na onze vakantie in Tirol. Of ik goed voorbereid aan de start van deze trail zou verschijnen was spannend tot op de dag van de start op 16 augustus. Deze 'Trail der Geesten' - die voor de 5e keer zou plaatsvinden in La Roche - staat bekend als een van de mooiste, maar ook het zwaarste trailrunevenement van België.

15 juli 2014 - een maand voor onze vakantie - had ik mezelf ingeschreven voor de 'Trail des Fantômes'. Nu zijn onze vakanties sowieso geen luier- hang en zit uitjes. Maar met de inschrijving van deze trail wist ik dat er tijdens deze vakantie ook serieus kilometers gemaakt moesten gaan worden als voorbereiding. En ik had er zin in! Ook meteen een voorschot genomen op mijn verjaardagscadeau en voor vertrek naar de Alpen poles (stokken) aangeschaft bij Scarabee. Tijdens onze vakantie heb ik twee serieuze trails gelopen in de Tiroler Alpen. Beiden ongeveer 30K. lang. De eerste trail met zo'n 1800 hoogtemeters en de tweede trail kende zo'n 2200 hoogtemeters. Afstanden en hoogtemeters weet ik niet exact omdat ik het nog moest doen met mijn Runstatic app. op mijn mobiel. Mijn eerste GPS-Multisporthorloge (de Suunto Ambit3) zal ik helaas pas rond 1 september kunnen gaan aanschaffen. In Oostenrijk dus voldoende hoogtemeter getraind. Maar in de Alpen is het lastig om ook qua horizontale meters op niveau te blijven. Dit laatste is ook wel iets minder belangrijk bij het trailrunnen. Dat wil zeggen. Dit snelheid is minder belangrijk. Je hardheid wordt meer van belang en je moet een lange duur aankunnen qua uithoudingsvermogen. En dat zat wel goed. Want mijn tweede trail in Oostenrijk duurde ruim 8 uur waarbij ik nagenoeg niet heb gerust en sowieso niet heb gezeten om warm te blijven.

Terug van vakantie was het nog ruim één week voor de 'Trail des Fantômes'. Om toch nog wat afstand in de benen te pompen heb ik de zondag ervoor nog een duurloop van 30 km. gelopen (Veldhoven, Oirschot, Best, Veldhoven). Dit was 6 dagen voor de bewuste trailrun. En ik moet zeggen; ik heb die afstand en route wel eens beter heb gelopen. Veel beter zelfs. Ging niet echt lekker. Last van mijn hamstrings. Bedacht zelf maar gewoon dat het kwam vanwege het lopen in bergen en dat mijn lijf moest wennen aan het vlak lopen over de weg. Deze mindere laatste duurloop gaf niet direct een deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik wist immers welke bergen ik had verzet in de Alpen.

Afgelopen zaterdag 16 augustus was het dan zover; de 'Trail des Fantômes' (in de trailwereld ook bekend als de TdF). Mijn eerste echte trailrunevenement. Dat wil zeggen; mijn eerste ultra-afstand met behoorlijk wat hoogtemeters. 50 km. met 2350 positieve hoogtemeters. De meer ervaren trailrunners spreken zelfs over de zwaarste trailrun van België. Er wordt door menigeen beweerd dat de 'Trail des Fantômes' (TdF) heftiger is dan een gemiddelde bergmarathon of de CCC (Courmayeur, Champex, Chamonix) editie rond het Mont Blanc massief. Tja, daar kan ik dan nóg niet over oordelen. Maar de trailrun in de Ardennen is zwaar omdat er op diverse plekken recht tegen de heuvels omhoog moet worden gelopen, zonder dat er ook maar een spoor van een pad zichtbaar is. En omlaag item. Recht omlaag onder hellinghoeken van; ik gok zo'n 70% (of misschien wel meer). Bedenk daarbij dat de groene Ardennen niet voor niets zo groen zijn. Inderdaad; periodes van veel regenval draagt daar zeker aan bij. Zoals ook nu; de dagen voor de start van de trail. Op momenten leek het meer op skiën dan lopen. En dan nog met de discipline reuzenslalom om zoveel mogelijk bomen te ontwijken. Of juist niet, want bomen omhelzen hielp regelmatig om de vaart eruit te halen. Maar goed, om niet het hele parcours van 50 km. per kilometer te hoeven beschrijven, zal ik het omschrijven als een erg technisch parcours waar alles inzit waar je als trailrunner van droomt. Veel singletracks, steile beklimmingen en afdalingen zoals je die ook tegen kunt komen in het hooggebergte. Alleen uiteraard minder lang. Minder lang, maar bij de TdF dus wel meer kortere steile klimmetjes. En dus amper tijd om in een klimritme te komen. En relatief korte afdalingen zodat je ook nauwelijks weer op adem kan komen. Oké, één element ontbreekt wellicht bij deze trailrun in de toch erg mooie Ardennen, namelijk; de prachtige bergwereld en de vergezichten die je uiteraard in het hooggebergte wél hebt. Maar goed. Vanwege het technische en glibberige parcours bij deze TdF had je toch niet zo heel veel tijd om de vergezichten te missen. Maar toch, tijdens het (hard)lopen, klimmen, klauteren, ploeteren en schuiven kwam je toch langs heel wat fraaie uitzichtpunten. Hoog boven de L'Ourthe, maar ook de diverse brugjes en sluisoversteken/ barrages die vlak over de L'Ourthe leiden zijn prachtig. Ik heb over singletracks gelopen waar ik voorheen met de mountainbike nooit ben geweest. Dit is sowieso het mooie van het trailrunnen; je komt op plekken die voor een mountainbike zelfs ontoegankelijk zijn. Hierdoor heb je ook het gevoel dat je nóg dichter in de natuur staat. Verder laat ik de bijgevoegde foto's maar het werk doen van de verdere parcoursbeschrijving. Voor de fotobijdrage wil ik mede trailrunner Ronald Tertoolen graag bedanken. Nagenoeg alle bijgevoegde foto's heb ik van Ronald 'geleend'. En dus heel erg bedankt Ronald dat ik mijn woorden op deze manier kracht kan bijzetten.

Vergeet ik dat nog bijna te vermelden. 10 kilometer voordat ik zaterdag La Roche binnenreed, kwam ik erachter dat ik mijn poles (stokken) was vergeten. Op voorhand bij verschillende trailrunners nog om advies gevraagd of stokken bij de TdF handig zouden zijn. Antwoord hierop was eenduidig; meenemen! Dat was dus echt even vloeken in de auto. Maar goed, niets meer aan te doen. Maar goed, ga je bij de start toch scannen hè en zie je eigenlijk alleen maar lopers mét poles. Selectief kijken is dat, want er waren er uiteindelijk minstens zoveel die zonder poles van start zijn gegaan. Erg fijn dat ik vlak voor de start Steven Wuyts tegen het lijf liep. 'Oh, jij loopt zonder poles?' vroeg ik. Ja, antwoordde Steven. Ik heb contact gehad met iemand die hier gisteren heeft gelopen en ga er maar vanuit dat je beide handen veel liever vrij hebt. Nou Steven; je hebt gelijk gekregen. Ik heb inderdaad al mijn voeten en handen bij moeten zetten op het technische en glibberige parcours. Wat was ik achteraf blij dat ik die stokken was vergeten. Dat was alleen maar ballast geweest. Veel lopers echt zien stunten met de stokken.

Tijdens het lopen van een dergelijke trail ben je niet alleen fysiek bezig. Als je 7,5 uur achter elkaar aan het lopen bent, ga je mentaal gezien ook door een aantal fases. Van genieten tot complete rust. Meditatief, tot aan knokken, afzien en ook wel de vraag; waarom wilde ik dit ook alweer? Maar grotendeels is het echt genieten. Want hier heb je voor getraind. Tot en met 30 á 35 km. doet het eigenlijk niet eens pijn en is het meer dan geweldig! En omdat ik steeds verder verzeild raak in de wereld van het trailrunnen weet ik ook dat het niet ophoudt bij afstanden van 50 km. Bij deze 5e editie van de TdF staat er dit jaar voor het eerst ook de afstand van 100K. op het programma. Deze afstand startte in het donker om 04:30 uur in de nacht.


Hiermee kom ik terug op de eerste alinea's van dit blogverslag. Als hardloper ben je eigenlijk steeds bezig met het verleggen van je grenzen. Of je nu uitbouwt van 5 naar 10 km. of naar het tienvoudige hiervan. Het idee is hetzelfde. Alleen wordt de investering steeds groter. Echter, of de uiteindelijke voldoening daarmee ook groter is, dat betwijfel ik. Maar toch. In mijn hoofd ben ik al bezig met het verleggen van mijn huidige grens. Dit jaar - tijdens het lopen van de TdF - heb ik echt serieus gedacht dat een dubbele afstand (2x 50 km.) gekkenwerk is en dat dat echt grensoverschrijdend is. Maar goed; dacht ik dat ook niet ooit toen ik mijn eerste Halve Marathon liep en mijmerde over de Hele afstand? Of zelfs mijn eerste 5 km. die ik toch echt binnen een half uur wilde lopen! In mijn hoofd ben ik al verder. In mijn hoofd weet ik dat ik ooit ergens een 100 km. trail wil gaan lopen. Want hoeveel pijn heb ik eigenlijk geleden tijdens deze 'TdF'. Eigenlijk vrij weinig durf ik achteraf te zeggen. Ik heb Halve Marathons gelopen die veel meer pijn hebben gedaan. Zowel tijdens het lopen als de dagen erna. Daags na de TdF liep ik met gemak de trappen hier in huis weer erg gemakkelijk op en af. En dat is en blijft voor mij een goed graadmeter. Gisteren - 3 dagen na de TdF - liep ik 12 km. in exact 1 uur als hersteltraining. Uiteraard veel te snel, maar het ging gewoon lekker.


Voor mij was de 'Trail des Fantômes' een prachtig mooie uitdaging, waar ik voor mezelf een nette prestatie heb neergezet, na twee en een halve week 'vakantie'. 50 km. gelopen met 2350 hoogtemeters. En dat in 7,5 uur. Dat levert een gemiddelde op van 6,66. (9 min./km.) Dit lijkt voor niet-trailrunners wellicht niet erg snel, maar ik zeg een 'beestachtig' mooi gemiddelde tijdens deze 'Trail der Geesten'. (666 is namelijk het nummer van de duivel). Maar het kan sneller. De volgende keer sowieso minder lang stilstaan bij de bevoorradingsposten. Ik heb - bij de in totaal bij 4 bevoorradingsposten - toch steeds tussen de 5 á 10 minuten de tijd genomen. Dat is zo'n 20 tot 40 minuten op de totaaltijd. Het bijtanken van 'snelle suikers' kost nu eenmaal tijd maar moet sneller kunnen. Als ik 45 minuten reken aan tijd die ik heb stilgestaan bij de diverse bevoorradingen, opstoppingen, uitzichtpunten/ fotomomenten, heb ik in totaal 6u45min. gelopen. Dat levert een gemiddelde loopsnelheid op van 7,40 km/u (8 min/km.). Verder mezelf de volgende keer nóg wat beter voorbereiden op het parcours. Ik dacht dat de laatste 10 km. zwaarder zouden worden dan ze in werkelijkheid waren. Bij de laatste lange afdaling heb ik me wat ingehouden. Als ik had geweten dat die laatste lange afdaling tot de finish duren, had ik daar nog wel wat kunnen versnellen. En zoals eerder geschreven zal ik erg verheugd zijn als ik over een paar dagen mijn Suunto Ambit3 kan gaan afhalen bij Scarabee. Mijn Polar hartslagmeter en mijn Runstastic app. volstaan echt niet meer bij dit soort uitdagingen. Ik heb Runtastic op 40 km. van de TdF uit moeten drukken omdat de accu van mijn mobiel leeg was. Om toch wat gegevens te hebben heb ik de sessie dus maar zelf beëindigd. Hierdoor had ik de laatste 10 km. geen besef meer van hoe ver ik nog van de finish verwijderd was. Is niet prettig omdat je dan je laatste krachten niet meer goed kan doseren. Uit de resultaten is gebleken dat ik - van de 230 deelnemers op mijn afstand van de 50K.- ben geëindigd als 74e. Hoewel ik op voorhand totaal niet bezig ben geweest met de uitslagen vind ik het wel een mooie plek op de lijst. 

Inmiddels heb ik al een aantal mooie grensverleggende trailrun-evenementen op de kalender zien staan. Trails met afstanden die de 50K. van de 'Trail des Fantômes' overtreffen. Ga ik mezelf voor de gek houden en stel ik mijn grens tot 50K óf ligt mijn grens wellicht toch nog een stuk(je) verderop? Het antwoord daarop is mij al bekend. Totdat ik weer een mooie verdere uitdaging heb gevonden ga ik tussendoor in ieder geval lekker verder trainen me voorbereiden op de Sint Pietersbear (30-09) en de Kustmarathon begin oktober.

Met dank aan Ronald Tertoolen voor onderstaande foto's

 

Elders gevonden foto's

(b)logboek

1 juli.. Exact halverwege het jaar 2014 nam ik het besluit om dan toch maar een blog te beginnen. Iets wat al veel langer sluimerde bij me. Echter is de opzet, reden en de doelstelling van mijn nieuw te beginnen blog anders dan ik aanvankelijk voor ogen had. Op diverse fora heb ik altijd veel geschreven over muziek. Tot een paar maanden geleden was het dan ook mijn bedoeling om een blog te beginnen over muziek. Over nieuwe albumreleases, recensies over albums in de lijst der lijsten; 'De 1001 albums die je gehoord moet hebben'. Dit als soort van persoonlijk dagboek omdat ik altijd veel kracht haal uit muziek. Zoals ik het voor ogen had zou het een mooi document kunnen worden. Maar toch, ik twijfelde teveel. Want - zoals ik zelf maar al te goed weet - muziek moet je; horen, voelen, ervaren, maar bovenal luisteren en niet teveel over schrijven.

Sporten is sinds de helft van mijn leven een passie voor me. Niet in mijn jeugd en al zeker niet in mijn pubertijd. Maar daarna - als begin twintiger - begon het met mountainbiken. Een beetje leuk ontspannen fietsen was er niet bij. Hoewel ik het leuk vond, moest het wel steeds sneller, verder, harder, uitdagender en met de beste materialen. Wedstrijdtalent had ik niet. Dat wil zeggen; de korte snelle wedstrijden waren niet weggelegd voor mij. Ik ben wat dat betreft een diesel. De lange duurritten (80 km.) - liefst in de Ardennen - dat was echt mijn ding en daar presteerde ik destijds behoorlijk goed in. Om mijn uithoudingsvermogen en conditie verder uit te bouwen, ben ik - begin jaren '90 - begonnen met hardlopen. De eerste maanden vond ik het verschrikkelijk; het opbouwen. Maar ik had een doel; sneller worden en meer uithoudingsvermogen vergaren voor bij het mountainbiken. Vervolgens werd hardlopen mijn sport voor erbij, met periodes van zeer actief hardlopen tot matig en zelfs maandenlang niet hardlopen. Hoe dan ook; tussen de jaren 1995 - 2013 heb ik 9x de halve marathon van Eindhoven gelopen terwijl het hardlopen indertijd een nevensport was voor me.

En dus 1 juli. Halverwege het jaar 2014 en zo'n beetje halverwege mijn leven. Mijn 41e levensjaar waarin ik 40 jaar oud werd en mijn eerste Hele Marathon uitliep. Het perfecte moment om achteruit kijken en vooruit te blikken. Wat is er op sportief vlak gebeurd - en meer interessant - wat staat er nog te gebeuren? Om dit vast te leggen start ik met dit (b)logboek. Voor mezelf; om mijn ontwikkeling en ervaringen later nog eens 'na te lopen'. Wat deed ik en wanneer was dat ook alweer? Hoe verliep dat? Of meer letterlijk; 'hoe ver liep dat?'. Mijn te lopen en gelopen trails zal ik hier gaan vastleggen zodat ik een goed overzicht heb van mijn opbouw. Met als ambitieus doel om ooit nog eens een ultra loop van 100 km. te lopen ergens in de Alpen.

Dit blog wordt in feite een 'loperslogboek' voor mezelf. In alle boeken met betrekking tot hardlopen die ik inmiddels heb gelezen wordt geschreven dat iedere hardloper in feite een logboek bij zou moeten houden. Heb ik nooit gedaan. Vond ik teveel gedoe. Vooral voor het niveau waarop ik trainde. Maar inmiddels ben ik al vele ultra-lopers tegengekomen die er een dergelijk 'loperslogboek' op na houden. Dankzij deze blogs heb ik al veel mooie verhalen gelezen over specifieke trails in binnen- en buitenland. Wie weet hebben andere lopers straks ook iets aan mijn schrijfsels en overpeinzingen. Mede daarom heb ik gekozen voor een openbaar logboek. Iedereen mag met me meelopen en reacties zijn uiteraard van harte welkom. Er is immers niets mis met onderhoudend reisgezelschap :)

Marathon Rotterdam 2014

Toen ik de Marathon van Rotterdam liep was ik nog niet begonnen met deze Blog. Onderstaande is een verslag gekopieerd en geplakt vanaf mijn FaceBook pagina...


Het was een mooi weekend in Rotterdam. We stonden vanaf vrijdagavond op de Stadscamping, op 3,3 km. vanaf de start aan het Hofplein/ de Coolsingel. 's Avonds een Privé Pasta Party in de caravan. Zaterdag de stad verkend. Startnummer opgehaald. Euromast op geweest. (inclusief Space Adventure naar 185 meter hoogte). Mooi en indrukwekkend om te zien waar je de dag daarop gaat lopen. 's Avonds herhaling van de Privé Pasta Party. Toen we zondagochtend om 08:00 uur de deur van de caravan open gooide stond TV-Rijnmond scherp gefocust op onze sleurhut. Interview gegeven als een heus topatleet -lol- ... Verder met de voorbereidingen en duurde weer eens langer dan van te voren gepland. Inherent aan ons/ het leven op de camping een half uur te laat weg bij caravan. De 3,3 km. naar de start gewandeld/ opgewarmd met z'n viertjes. Kon gelijk door het startvak in. Dus eigenlijk exact op tijd om 10:15 uur. Tien minuten later gebeurde het onvermijdelijke (terwijl ik op voorhand dacht dat gaat mij niet gebeuren). Kippenvel toen Lee Towers boven de lopers werd gehesen in een bakje en 'You'll Never Walk Alone' inzette en massaal werd meegezongen door 34.000 lopers (alle 10K + 42K lopers).

Het startschot met kanon volgde en daarmee begon mijn eerste Hele Marathon, waarvan ik al minstens 5 jaar zeg dat ik 'm ooit eens wilde lopen. Tja, als je 40 jaar bent geworden wat doe je dan? Je koopt een motor (en)/of gaat op zoek naar een minnares. Te duur, niet nodig en nog steeds gelukkig! Dus dan die ene uitdaging maar waarheid maken. En daar liep ik dan. Vlak na de start voor de eerste keer de Erasmusbrug over. Prachtig! Druk, maar iedereen leek daar nog te lopen op mijn tempo. Oftewel, ik hield nog wat in en de rest iets te hard van start vermoed ik. Brug naar beneden iets versneld, veel zweten, flow opzoeken. Eerste 5K punt is altijd spannend qua ingezet tempo. Op 7K werd het zweten minder en kwam ik in mijn flow. Alles verliep zo'n beetje als ik gewend was vanuit mijn trainingen. Nu dus genieten, rondkijken, opnemen, drinken en toch blijven focussen. Twijfels bij 19K. Dadelijk moet er nog eens dezelfde afstand bij.

21K. De Halve Marathon afstand. Normaal zou ik hier klaar zijn. Alles voelde nog goed. Dat gaf vertrouwen. Vanaf hier is het aftellen. Terugweg richting de Erasmusbrug duurde langer dan ik in mijn hoofd had zitten. Maar mezelf niet gek laten maken. Uiteindelijk moeten die 42K worden gelopen. Alles wat ik hier loop is dadelijk rondom de 'Kralingse Plas' minder ver. Richting Erasmusbrug stak de wind op, het werd frisser. Handschoenen weer aangedaan. Terug over de Erasmusbrug. Grappig feitje. Op mijn eigen aangemaakte (Spotify) afspeellijst (gevuld met 119 nummers, 7.5 uur muziek) kwam - tijdens het bestijgen van de Erasmusbrug - het nummer 'Shout To Top' van 'The Style Council' door mijn koptelefoon. Mooie 'toevalligheid'... En zoals belooft; aan Adrianne gedacht. Retour over Erasmusbrug viel mee. De daarop volgende tunnel (westblaak/ Blaak) onder de Coolsingel door vond ik erger! Op naar de kubuswoningen. 27K. Zoeken naar m'n muziekmaatje Adrianne. Zij zag mij wel, ik haar niet. Maar ik voelde haar aanwezigheid wel, want daar ging het ineens weer even erg prettig. Dank Adrianne. Bekenden in het publiek doen echt wel iets. Paar keer gezien dat een loper voor me automatisch versnelde op het moment dat deze een bekende zag. Maar goed, zo iemand haal je dan 500 meter daarna wel gewoon alsnog in.

Vervolgens rondom de 'Kralingse Plas'. Had me vooraf niet echt ingelezen waar de lastige/ venijnige stukken zouden zitten in het parcours, maar had op de plattegrond al had wel gezien dat het rondje om de Plas wel eens heftig zou kunnen worden. En dan was 'ie ook. Is ook een gedeelte waar je lopers tegemoet komt die al om de Plas heen zijn geweest en nog maar een paar kilometer hoeven naar de finish. Daartussen zag ik ook iemand huilend, hangend, ploeterend de laatste 2K. ingaan, terwijl ik daar nog 12K. voor de boeg had. Wind in de rug bij het begin rondom de plas in het 'Kralingse Bos'. Wist wat dat zou betekenen. Op terugweg richting stad indraaien tegen de wind in. Devies; vasthouden aan het schema. Wat tot daar op 30K. belachelijk goed was gelukt. Dat gaf motivatie om dat de volgende 5K. ook te doen. Wat lukte! Afhankelijk van hoe ik me voelde op 30K was het mijn bedoeling te gaan versnellen. 3:47:30 was de tijd waarop ik was gestart (zonder die laatste 195 meter daarin meegenomen). Met dus in het achterhoofd om vanaf 30K iets te gaan versnellen om zo op 3:45 te finishen. Maar dat vond ik op 30K. niet verstandig met een stuk tegenwind nog in het verschiet.

Dus de tempoversnelling uitgesteld naar 35K. Ook dat Lukte niet echt tegen de wind in. Zwaarste stuk was sowieso tussen 32K en 37K... Oh jah.. Genieten. Ik móet genieten! Over een half uur is het alweer voorbij! Niet echt 'de man met de hamer' tegengekomen. Al heeft mijn hartslag gedurende de hele rit te hoog gelegen. Mijn suikervoorraden wel redelijk goed gelijkmatig opgebrand. Theoretisch heeft een goed getraind atleet een glycogeen voorraad van 90 minuten. En dit kan je slechts gedeeltelijk bij eten/ drinken tijdens dergelijke inspanning. Merendeel moet feitelijk komen van het lopen op vetverbranding (lage hartslag). Toch meer last gehad van koude wind tegen de benen/ spieren en ook koude handen in mijn handschoenen. Op exact 39K. was mijn racevest (rugzakje) met 1,5 liter sportdrank leeg. Prompt een halve minuut later; KRAMP! Rechtsachter in de hamstring. Even strompelen. Met vlakke hand flink slaan op de plek van de kramp. Een truc die gelukkig hielp! Proberen op gang te komen. Vloeken.. Dribbelen. En ja, het ging weer. Op 40K. gelukkig nog een drinkpost! En ik had toch al 1,5 liter sportdrank, 4 Born gels, 2 Born sportrepen en bij elke post water gedronken. Dat had ik nu eenmaal belooft aan het thuisfront.

41K. over de Blaak. Dat publiek. Wauw.. Wat zat er in dat water? Ik kreeg mijn kracht terug. Lijf voelde weer goed. Laatste kilometer dik 12km/uur gelopen. Laatste meters over dé Coolsingel (cool-singel  ). Handen omhoog tijdens passeren van de finish (had ik me voorgenomen).. Ik heb het gedaan. Het is gelukt.. Stramheid kwam wel gelijk terug. Maakt niet meer uit. Het moet wel pijn doen! Jammer; niet de 3:45 uur waarop ik had gehoopt. Maar dat is de sportman waarbij het nooit goed genoeg is. Zeer tevreden over de gelopen wedstrijd. Ultra strak gelopen, tot bijna op de seconde nauwkeurig. Genoten. Ik was erbij. Mijn eerste Hele Marathon uitlopen in dé Marathonhoofdstad van Nederland. Een lang gekoesterde droom is werkelijkheid geworden.

Ontvangst door Ramona, Maud & Lynn. Bovenop mijn gekoesterde medaille dus nog twee prachtige aandenken erbij. En Maud & Lynn. Ook super stoer! Gisteren 2x op- en neer van de camping naar start/ finish gelopen. Dat is dus ook wel even (4x 3,3K.) 13,2K. En dat zonder geklaag! Top meiden. Toen terug gewandeld naar de camping, langs het nieuwe Stationsgebouw (mooi hoor). En direct door douchen, opruimen en zorgen dat we naar huis kunnen. Gaan zitten is nu funest! Gelukkig gaat dat na een goed gelopen race nog redelijk goed. Na het douchen al een heel ander mens. Onderweg even lekker slecht gegeten. Het mag weer 20:00 uur stipt thuis. Toch maar even caravan leeghalen. 21:00 uur op de bank met koffie.. Wat een dag!......

En nu!? Even gas terugnemen en nagenieten. Maar voelt nu - de dag erna - niet als; 'eens en nooit meer'. Ik heb me een aantal weken geleden al ingeschreven voor de kustmarathon op 5 oktober. Dit moest op tijd omdat die anders vol zou zijn. Maar of ik die ook daadwerkelijk zou gaan lopen was wel afhankelijk van hoe het in Rotterdam zou verlopen! Ik denk dat ik al wel weet waar ik ben de eerste zondag van Oktober...

Maar eerst, op 22 juni de Veluwezoomtrail.. 29K. Een mooie onverharde trail dwars door/ over de Veluwe. Leuk zo'n stadsmarathon, maar ga me nu meer richten op het trailrunnen en ultrarunnen

Tot een paar weken terug stonden er nog 208 nummers in mijn afspeellijst, genaamd; 'Adrenaline Junky', met een totale lengte van 11,5 uur aan (voor mij) goede loopmuziek. Vorige week opgeschoond tot 119 nummers (7,5 uur). Naar mijn mening een goede basis van standaard loop/ sport/ activity nummers. Ook met wat heerlijk foute nummers ertussen. Afgewisseld met nummers die voor mij persoonlijk gewoon goed werken. Gisteren heb ik amper de helft van wat voorbijkwam bewust meegekregen. Mijn muziek werd vaak overstemd door de muziek die langs de kant van de weg werd afgespeeld en/ of ik was gewoon teveel bezig met genieten

 Mijn 3 'minutes of fame' zijn uiteindelijk ingekort tot een schamele 30 seconden. Van de geïnterviewden ging ik 'de wedstrijd' wel met het meeste vertrouwen tegemoet.. En O-ja.. Ik heb het camping-item van TV-Rijnmond wel nog even op professionele wijze afgesloten  Grappig ook, hoe al de debutanten die op de camping stonden zo op zichzelf waren. Was ook redelijk fris. Iedereen zat met name in de caravan/ camper. Wel lopers gezien, maar geen enkele (aan)gesproken. Vreemd maar voor mezelf ook wel begrijpelijk. Of ik verder nog voorkom in het totaal van 6 uur live-beelden weet ik (nog) niet.

Vanaf de twaalde minuut kom ik even in beeld en sluit ook nog het 'camping-item'.

Waarom Rotterdam! Ik vertelde TV-Rijmond dat ik al 9x de Halve Marathon in Eindhoven had gelopen. En het al zeker 5 jaar in mijn hoofd rond spookte om eens de Hele afstand te lopen. Dat ik in mijn 40e (eigenlijk dus 41e) levensjaar zit en dat wel een mooi moment vond om het waar te gaan maken. Dat ik feitelijk aan het trainen was om in oktober mee te lopen in Eindhoven. Maar dat trainingen zo voorspoedig verliepen dat ik veel eerder klaar was voor deze afstand. Toen ik - 12 weken voor Rotterdam - zag dat er nog extra inschrijvingen waren heb ik mezelf ingeschreven....Dit laatste had ik natuurlijk aan moeten vullen met zoiets als; 'nu ben ik in de gelukkige omstandigheid om mee te lopen met de grootste en mooiste Marathon van het land'.  Maar is prima zo. Erg raar om je terug te zien op beeld... Waterzak! Zei ik echt 'waterzak' -lol-